Beste lezer,

Het was een week van herdenkingen en dat zal het komende jaar zo blijven. 75 jaar na de bevrijding, en nog steeds heeft de wereld weinig geleerd. Bij deze drie uur durende herdenking miste ik de naam ISRAEL. Alleen de heer Lauder had de moed Israel te noemen… (kijk hier…, Lauder op 2:20:00). Daarom is iedere herdenking, ieder boek, iedere lezing over de Tweede Wereldoorlog belangrijk: opdat we nooit vergeten en de fouten van toen niet meer worden gemaakt.

In april ben ik gevraagd om tijdens een herdenking in Israël een kaars aan te steken en mijn verhaal te vertellen. De Shoah en Israël zijn voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik vind het een eer hiervoor gevraagd te zijn.
Ik wil het alvast graag met u delen:

Mijn naam is Harry Nihom. Ik ben op 5 oktober 1927 in Winterswijk geboren als jongste zoon van Johanna Stern en Karel Nihom. Mijn oudere broer Rolf en ik groeiden op in een orthodox Joods huishouden. Mijn ouders waren nauw betrokken bij de Joodse gemeente, die in Winterswijk behoorlijk veel leden telde, en wij kinderen kregen iedere dag Joodse les. Een keer per jaar kwam opperrabbijn Vredenberg uit Utrecht over om ons te examineren. Gaf je een correct antwoord, dan kreeg je een reep chocolade. De chocolade was niet zo belangrijk, want mijn vader handelde in suikerwaren en we hadden altijd snoep in huis, maar een feit is dat ik een goeie leerling was.

Op mijn twaalfde moest mijn vader, die Duitse Joden naar Nederland smokkelde en waarschijnlijk voor de Britten spioneerde, op last van de autoriteiten Winterswijk verlaten. Hij verhuisde naar Den Haag, een paar maanden later door ons gevolgd.

Als mijn vader klanten moest bezoeken, ging ik geregeld met hem mee. Ook op de dag van de Nederlandse capitulatie, ik zat naast mijn vader in de auto. Het gezicht dat hij toen trok zal ik nooit vergeten. De angst. Diezelfde dag probeerde hij nog naar Engeland te komen en toen dat niet lukte, heeft hij zelfmoord gepleegd.

Dat ik hier nog zit, heb ik aan mijn biologieleraar Da Silva te danken, die leerlingen van de Joodse hbs hielp onder te duiken. Samen met Rolf passeerde ik tientallen adressen, tot we terechtkwamen bij tante Peet en oom Han, een arbeidersechtpaar in Rheden, bij wie we twee jaar woonden.

In september ’44 leek het einde van de oorlog nabij. Terwijl heel Rheden in de schuilkelder zat, lagen Rolf en ik vanaf het dak van het huisje te kijken naar de landing van parachutisten en zweefvliegtuigen. De slag om Arnhem mislukte helaas, maar de operatie luidde wel een periode in van wachten op de bevrijding. Toen op 17 april ’45 het gerucht ging dat de Canadezen en Engelsen langs de IJssel onze richting opkwamen, ben ik als een speer het huis uit gerend. Ik heb nog nooit zo hard gelopen als toen. Oog in oog met onze bevrijders vloog ik uit pure vreugde een van de militairen om zijn hals. We waren vrij!

Dat we het gered hebben, is een wonder. God heeft ons begeleid, dat kan niet anders. Maar we moeten ook dankbaar zijn jegens onze onderduikgevers. Ik vind het raar dat Nederland en Nederlanders tegenwoordig vaak worden aangevallen op hun houding. Als je maar ‘nee’ knikte tegen de Duitsers, werd je al neergeknald. Wat voor risico hebben al die onderduikgevers niet genomen.

Na de oorlog heb ik in Utrecht de middelbare school afgemaakt. Daarna heb ik twee jaar als soldaat in Ned. Indië gediend. Terug in Nederland begon ik te werken in de confectie. Dat is me goed afgegaan. Na verloop van tijd ben ik zelfstandig agent in kinderkleding geworden, en nog weer later heb ik een eigen handel opgezet.

Ik wilde graag voor mijn dertigste vader zijn. Dat is gelukt. Op 1 januari 1956 ontmoette ik mijn vrouw Marijke, een paar maanden later trouwden we, en in september 1957 is de eerste van onze drie dochters geboren. Eén dochter woont nog in Nederland, de twee andere wonen hier.

In 1989 zijn ook Marijke en ik, na ontzettend veel bezoeken aan het land, op alija gekomen. Eigenlijk wilde ik meteen na de oorlog naar Palestina, maar dat kon ik mijn moeder niet aandoen. Ze had al genoeg meegemaakt. En na haar plotselinge overlijden in 1954 durfde ik het niet meer aan. Emigreren is geen simpele zaak. Dat moet je doen als je jong of oud bent, of professioneel zo gespecialiseerd, dat het niet moeilijk is om iets op te bouwen.

In de tussenliggende jaren was ik ruim vier jaar directeur van de Nederlandse Zionistenbond, en ik heb diverse projecten ten bate van Israel opgezet en begeleid. Mijn focus op Israel is logisch. Ik vind dat Joden lessen kunnen en moeten leren van de Tweede Wereldoorlog. Als we toen een eigen land hadden gehad, was het anders afgelopen. Als wij voor 1940 een eigen huis zouden hebben gehad, zouden we geen 6 miljoen Joden hebben verloren.

Misschien wel het meest actief voor Israel werd ik op het gebied van sport. Sinds de jaren vijftig ben ik betrokken bij de Maccabiah ofwel de Joodse Olympische Spelen, die iedere vier jaar worden gehouden. Ik heb als sporter meegedaan, maar ook als bestuurder en voorzitter van het Nederlandse comité. De Maccabiah is allereerst een geweldig sportfestijn, maar de achterliggende gedachte is ook om Joden naar Israel te krijgen, en ze hier te houden. Tijdens het evenement worden voor de sporters excursies georganiseerd, en ze krijgen allerlei informatie en voorlichting. Het heeft niet altijd succes, maar iedere Joodse sporter die blijft, is er een. Als ik vandaag de dag zie wat in Europa gebeurt, ben ik er niet gerust op. Alleen in Israel zijn Joden veilig.

Vergeet onze stichting niet! De slachtoffers van terreur lijden iedere dag. Zij verdienen onze steun.

Ik wens u een goed weekend,
Harry Nihom

Doneren:
reut-sderot.org.il en shilohisraelchildren.org/
of Stichting LeChaim: NL87RABO0117723800

Follow

Delen

Beste lezer,

Het wordt een eentonig bericht, maar het regent nog steeds. Afgelopen nacht was er zo’n storm en onweer dat ik er bijna niet van kon slapen. Het is werkelijk uitzonderlijk weer. De kinderen op de Golan hoefden vandaag niet naar school, want er valt daar hevige sneeuwval en ook in Jeruzalem wordt eind van deze week sneeuw verwacht.

Aankomende donderdag wordt in Jeruzalem het World Holocaust Forum gehouden. Daarbij zal Koning Willem-Alexander aanwezig zijn. Het forum, dat voor de vijfde keer wordt georganiseerd, is een initiatief van het Europees Joods Congres, Yad Vashem en World Holocaust Forum Foundation.

De Israëlische president Reuven Rivlin heeft daarvoor tientallen staatshoofden en regeringsleiders uitgenodigd, onder wie de presidenten van Rusland, Oekraïne, Frankrijk, Oostenrijk en Duitsland. De Britse troonopvolger prins Charles is evenals president Vladimir Poetin een van de sprekers. De bijeenkomst wordt afgesloten met een kranslegging door elk van de delegaties bij het monument voor de Opstand van het Warschau Getto.

Jeruzalem zal hermetisch worden afgesloten om voor de veiligheid van alle aanwezigen te zorgen.

Het is bijzonder dat 75 jaar na de bevrijding nog steeds vanuit de hele wereld zo veel belangstelling is voor deze zwarte periode in de geschiedenis.

Op 21 april heb ik de eer om tijdens een herdenking van al diegenen die de Shoah niet hebben overleefd, een kaars te mogen aansteken en enkele woorden te zeggen.

Ik ben dankbaar dat ik de oorlog, dankzij Nederlandse helden, heb overleefd en dat ik jaren geleden de beslissing genomen heb om in Israël te gaan wonen, ons eigen Joodse land waar we vrij kunnen leven. In vrijheid steek ik de kaarsen aan op 21 april met in mijn gedachten die vele familieleden en vrienden die het bestaan van Israël helaas nooit hebben mogen meemaken.

Hun nagedachtenis is mijn drijfveer om te blijven werken voor de slachtoffers van terreur. Ik voel dat als mijn plicht.

Verbaasd en ook wel verontrust ben ik dan ook dat de Nederlandse televisie Raoul Heertje en Frans Bromet toestaat een serie programma’s te mogen maken over Israël waarbij zij het land regelmatig in een negatief daglicht zetten. Een ieder heeft het recht op zijn eigen mening, maar een weerwoord af en toe had voor een betere balans van deze serie gezorgd.

Volgende week ontvangt u een verhaal over de stad Shiloh die onze financiële steun nodig heeft.

Vergeet hen niet.

Shalom,
Harry Nihom

Doneren op:
reut-sderot.org.il en shilohisraelchildren.org/
of aan: Stichting LeChaim: NL87RABO0117723800

Follow

Delen

Beste lezer,

De afgelopen week is er uitzonderlijk veel regen gevallen. Het is de zwaarste regen sinds 1952.
Het is goed voor het land, voor 2020 hoeven we ons niet echt zorgen te maken.
Terwijl ik u schrijf, regent het weer in het hele land. En de verwachtingen zijn dat dat nog tot eind volgende week zal duren. Een wonder voor Israël dat water zo goed kan gebruiken.

Zoals u van mij gewend bent, een aantal korte berichten:

• In de Verenigde Staten en Londen zijn de afgelopen weken diverse aanslagen gepleegd, onder andere in een supermarkt waar uitsluitend koosjere goederen worden verkocht. Beveiliging is hard nodig, maar het is financieel bijna onmogelijk om bij iedere winkel beveiliging neer te zetten. In Israël gebeurt dat overigens wel.
• In 2019 heeft de Hamas 1900 raketten afgevuurd op Israël.
• Donald Trump dreigt vijf belangrijke Iraanse doelen te bestoken met modern USA geschut, als Iran Amerikanen, waar dan ook, gaat aanvallen.
• Bibi heeft gewaarschuwd dat de rechtse partijen samen moet gaan werken, anders komt er een links bewind.
  Mijn persoonlijke mening: ik hoop dat dit lukt, want ik vind Bibi een uitstekende premier die zorgt voor een veilig Israël. Ook is het bewonderenswaardig hoe hij de afgelopen jaren relaties heeft opgebouwd met een veelheid aan landen die voorheen niet echt Israël vriendelijk waren.
• Bibi heeft op 8/1 gewaarschuwd dat als Iran Israel aanvalt, Israël terug zal slaan.
• Twaalfhonderd Palestijnen uit Oost-Jeruzalem ontvingen het Israëlische staatsburgerschap in 2019.

Afgelopen week heb ik een ontmoeting gehad met David Rubin, de ‘vader’ van Shiloh, een stad met een indrukwekkende geschiedenis. Het is hier waar het Joodse volk een volk is geworden. Toen de Israëlieten onder leiding van Jozua het land veroverd hadden, kwamen alle Israëlieten samen in Shiloh en werd daar de tabernakel geplaatst. In de tabernakel stond de ark van het verbond, een teken dat G’d bij Zijn volk was. Volgens de Talmoed stond de ark 369 jaar in Shiloh, voordat deze werd gebruikt in de strijd tegen de Filistijnen, waarbij de ark door hen werd buitgemaakt.

Shiloh was een van de belangrijkste centra voor aanbidding van de Israëlieten in de pre-monarchische periode. Het volk maakte een jaarlijkse bedevaart naar Shiloh voor grote feesten en offers. Toen ik de plek jaren geleden voor het eerst bezocht, zei ik : Wie hier als atheïst daar binnen gaat, komt er orthodox uit. Ik heb besloten om het werk naast Sderot uit te breiden met Shiloh. In mijn volgende nieuwsbrief zal ik hier verder over schrijven.

Voor nu wil ik wederom een beroep op u doen Sderot te steunen. Trauma’s bij slachtoffers van terreur zijn vaak zo intens en groot dat ze nooit overgaan. Daarom verdienen zij onze hulp, onvoorwaardelijk. Want zij hebben niet voor zo’n leven gekozen.

Shalom,
Harry Nihom

Doneren:
reut-sderot.org.il
shilohisraelchildren.org/

Follow

Delen

Beste lezers,

Het is vandaag niet moeilijk om een focus samen te stellen. Er is veel te melden.

De situatie tussen Amerika en Iran lijkt te escaleren. De aanslag op de Iraanse militaire leider Qassem Soleimani zorgt voor een nieuwe stap in een gespannen conflict. Soleimani was hoofd van de Al Quds eenheid, een divisie van de Iraanse Revolutionaire Garde (IRGC), die verantwoordelijk is voor buitenlandse en geheime operaties,

In New York demonstreerden 250.000 mensen tegen het antisemitisme. Bibi waarschuwt de rechtse partijen om samen te werken anders krijgen we een links bewind. Bibi heeft op 8 januari j.l. gewaarschuwd dat als Iran als represaille op de aanslag op Soleimani, zijn land zal aanvallen hij een daverend klap terug zal uitdelen.

Ook is het dit jaar 73 jaar geleden dat Israël werd opgericht, is er de afgelopen dagen onvoorstelbaar regen gevallen, loopt de samenwerking met de stichting in Sderot goed en krijg ik deze week de burgemeester van Shiloh op bezoek.

Op Nederlandse bodem is het indrukwekkend hoeveel tijd de Nederlandse media besteedt aan Israël. Zo krijgt Raoul Heertje in acht uitzendingen de gelegenheid om te vertellen waarom hij niet in Israël is gebleven, maar teruggekeerd is naar Nederland. Veel aandacht was er ook voor de Joodse verzetsstrijdster Selma van de Perre (97). Zij overleefde de Tweede Wereldoorlog en schreef over haar leven een indrukwekkend boek.

Terug naar Israël. Het regent hier al dagen. Maar gisteren en vandaag komt het echt met bakken uit de hemel. Het meer van Tiberias is enorm gestegen en op overige plekken in het land loopt het tegen de 100 mm. Dit onstuimige weer zorgt voor veel ongemak. Maar over een tekort aan water hoeven we even niet te klagen.

Tenslotte vraag ik u om ons financieel te steunen zodat we Sderot en omgeving kunnen blijven helpen.

Op mijn gesprek met de burgemeester van Shiloh kom ik in een volgende nieuwsbrief terug.

Shalom,
Harry Nihom

Doneer op: http://en.reut-sderot.org.il

Follow

Delen

Beste lezers,

Ik wens u een goed en gezond 2020.

Zoals ik u eerder vermeldde, werk ik nu rechtstreeks met Odelia Ben Porat van stichting Reut in Sderot. Het geld dat u overmaakt, komt direct bij haar. Overal in het land regent het pijpenstelen, maar in Sderot is het een regen van raketten. Hulp is en blijft daar hard nodig. Iedere raketaanslag zorgt voor nieuwe slachtoffers van terreur. We kunnen en mogen onze steun niet stoppen.

• De afgelopen dagen heeft het in de rest van het land veel geregend. Het meer van Tiberias is meer dan 10 cm gestegen. Ik kan me niet herinneren ooit zulk een storm te hebben meegemaakt. Het regende gedurende twee dagen. Voor het droge land was dat nodig. Onze Lieve Heer staat ons bij, ook hierin.
• Wij mogen blij zijn dat Bibi Netanjahu in zijn partij de meerderheid heeft gekregen om de leiding van de Likoed te behouden. Hij is de man die alles doet om niet alleen rust in het land te hebben, maar ook langs de grenzen. Hij geeft opdracht om de afvuurplaatsen van de raketten te bombarderen. Hij is ook de man, die een beleid heeft waardoor Moslimlanden met Israel op politiek en commercieel gebied willen samenwerken.
• Amerika heeft op 28/12 Israel gesteund. Amerikaanse vliegtuigen hebben meer dan 30 raketten afgeschoten op drie plaatsen van de Islam.
• Op zondag 22/12 stak de burgemeester van Antwerpen ter gelegenheid van Chanoeka de eerste kaars aan op het Operaplein aan. Een mooi en solidair gebaar naar de Belgische Joodse gemeenschap. In Israël stak Bibi de eerste kaars aan samen met de Amerikaanse ambassadeur.
• Bibi is naar Griekenland om te onderhandelen met Griekse en Cyprioot leiders.
  Vanwege de strubbelingen rondom zijn persoon, heeft Bibi al zijn ministeriële functies neergelegd, behalve zijn premierschap.
• De moord op Qassam Suleimann op 2 januari door een USA raket is niet overal met gejuich ontvangen. In de wereld worden, vooral bij Amerikaanse instanties, veiligheidsmaatregelen genomen.
• In Zweden wordt het antisemitisme groter en Joden durven niet meer voor hun afkomst uit te komen. Vooral in Malmo.
• In Duitslands zijn twee Nazi’s opgepakt die veertig grafstenen hebben besmeurd.

Ik doe wederom een beroep op u om ons te helpen Sderot en omgeving financieel te steunen. Wilt u hierover meer weten of wilt u een spreekbeurt organiseren, neem dan contact op met mij (nihom@012.net.il).

Ik wens u een goed weekend, shabbat shalom en een mooie zondag,
Harry Nihom

Doneer op: http://en.reut-sderot.org.il
of aan: Stichting LeChaim: NL87RABO0117723800

Follow

Delen