Beste lezers,

Het coronavirus heeft nog steeds de hele wereld in de ban.
In Israël is sinds een aantal weken het aantal besmettingen verontrustend toegenomen. Dit ondanks het feit dat Israël bij aanvang van het virus het juist zo goed deed. Strenge maatregelen hielpen het virus onder controle te houden.
Wellicht zijn die te snel versoepeld en terugdraaien blijkt moeilijk. Maar als de huidige trend zich voortzet, kan de medische sector het niet aan. Daarom zijn er deze week weer nieuwe maatregelen afgekondigd. Sportclubs, zwembaden en cafés zijn (weer) dicht. Bijeenkomsten van meer dan vijftig mensen zijn verboden en bij synagogediensten zijn maar twintig mensen toegestaan.
Laten we hopen dat de regering weet wat het doet.

De afgelopen dagen was het aan de grens met Gaza weer ‘feest’. Raketten werden vanuit Gaza op Israël afgevuurd en Israël reageerde daarop met bombardementen. Echt stil is het daar nooit en het heeft een direct effect op de bewoners aldaar.

We ontvingen een verzoek van Shuli, hoofd onderwijs van Moshav Netiv HaAsara, aan de grens met Gaza, dat bestaat uit tweehonderdveertig gezinnen.

“Met de terugtrekking van de Israëlische aanwezigheid in Gaza in 2005 werd Netiv Ha’Asara een grensgemeenschap met alle risico’s en gevaren.
De dagelijkse werkelijkheid in de moshav is de angst voor raketten, sluipschutters en pogingen tot aanslagen.
De gemeenschap heeft de afgelopen jaren drie grote conflicten tussen Israël en Gaza overleefd. Maar het eist zijn tol.
Vooral de kinderen lijden onder deze krankzinnige situatie. Het zorgt voor allerlei stoornissen.
Vooral de kleintjes van drie maanden tot drie jaar, zo’n tweeënveertig kinderen, hebben het erg zwaar. Zij groeien op onder bizarre omstandigheden en kennen alleen maar stress. Juist zij hebben extra aandacht en liefde nodig. We zijn nu bezig het speelgoed in de speeltuin van de crèche te vernieuwen en daar hebben we financiële hulp bij nodig. We hopen dat u ons wilt helpen, shalom en veel dank, Shuli.”

Helpt u ons mee Shuli en haar kinderen te helpen. Helpt u ons mee de kinderen te laten ontspannen en laten we ze verrassen met nieuw speelgoed.

Shalom en dank,
Harry Nihom

Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie

Follow

Delen

Beste mensen,

Wederom dank voor uw giften naar aanleiding van mijn vorige Focus.

Helaas maakt het leger nog steeds een belangrijk onderdeel uit van de Israëlische samenleving.

Daarom dit keer een oproep voor een andere groep van slachtoffers van terreur: onze gewonde soldaten. Ze raken niet alleen gewond, maar zijn vaak voor hun leven fysiek en geestelijk getekend. Zahal Disabled Veterans Organisation zorgt voor deze groep mensen.

Wij willen als stichting ook hen helpen, zij die ons land dag en nacht beschermen.

Velen van ons hebben te veel familieleden en vrienden verloren tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als de Joden toen een eigen staat hadden gehad, was dat nooit in deze afschuwelijke aantallen gebeurd.
Daarom is het belangrijk dat Israël er is en dat de staat wordt beveiligd.
Het is onze plicht om deze soldaten te ondersteunen en niet te vergeten.

Shalom,
Harry Nihom

Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie

Follow

Delen

Beste mensen,

Vanuit een warm Israël, maar ik begrijp dat het bij u ook warm is, Shalom!

Allereerst wil ik u hartelijk danken voor uw donaties voor Sderot. Voor het Bat Mitswah feest van tien slachtoffertjes van terreur.

Maar we zijn er nog niet.

Door het coronavirus is het ook in Israël, net zoals de rest van de wereld, financieel niet makkelijk. Ook de diverse organisaties hebben het moeilijk. De komende weken zal ik een aantal van die organisaties bij u introduceren.

Deze week is dat het Shalva Nationaal Centrum waar kinderen, volwassen en ook soldaten met lichamelijke en fysieke problemen worden opgevangen en geholpen met allerlei therapieën.

De 16-jarige Eitan is een begaafd tekenaar. Toen Eitan naar school ging, werd hem en zijn ouders te verstaan gegeven dat hij nooit in staat zou zijn om zelfs maar een potlood vast te houden. Met toewijding en revalidatiebehandelingen is het Eitan gelukt zijn bewegingen en motorische vaardigheden te coördineren. Zo werd ontdekt dat hij goed kon tekenen. Eitan zit op de naschooltijd-activiteiten van Shalva en krijgt daar tekenles. Zo wordt zijn lichamelijke en geestelijke welzijn ontwikkeld.

Maar door het coronavirus is alles veranderd en ontstonden financiële problemen en zijn de donaties aan het instituut sterk afgenomen. Dit betekent dat ook veel programma’s geen doorgang meer kunnen vinden. Terwijl juist regelmaat zo belangrijk is voor deze groep mensen.

Met de aanstaande zomervakantie en het eind van het schooljaar in zicht, zijn de mensen die extra zorg nodig hebben, geheel aangewezen op de Shalva-programma’s om hun voortgang in hun ontwikkeling op peil te houden. Zij hebben financiële steun en dus onze donaties hard nodig.

Help ons Shalva te helpen. Dank en Shalom,
Harry Nihom

Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie

Follow

Delen

Beste mensen,

Dank voor al uw berichten en zorgen over mijn lieve echtgenote. Ze krijgt behandelingen en hopelijk slaan die goed aan. Laten we voor haar bidden en het beste ervan hopen.

Ik wil in deze Focus een belangrijk verzoek met u delen dat ik deze week ontving.
Het kwam uit Sderot, een stad aan de grens bij Gaza waar zoveel slachtoffers van terreur wonen, vooral kinderen. De meeste van deze jongeren kennen geen leven zonder oorlog. Het afgaan van het alarm en het hollen naar de schuilkelder is voor hen onderdeel van het dagelijks bestaan. Velen zijn voor het leven getekend. De trauma’s en angst die de kinderen ondergaan, hebben een grote invloed op hun gedrag. Ze hebben nachtmerries, plassen in bed, zijn bang om alleen te slapen, hebben een lage eigenwaarde, ze zijn vaak heel boos en hebben een overdreven reactie op geluiden.
Stichting Reut van Odelia Ben Porat doet daar al jaren belangrijk werk en ondersteunt de bevolking waar mogelijk.

De vertaalde brief van Odelia:
‘Beste Harry,
Hoe is het met je. Zou jouw stichting ons kunnen helpen met het volgende project.
In onze therapeutische clubs vangen we een grote groep zwaar getraumatiseerde jonge kinderen van tussen de zes en twaalf jaar op. Tien meisjes worden dit jaar bat mitswa (de kerkelijke meerderjarig van een 12-jarig Joods meisje) en we gaan ze een gezamenlijk feest aanbieden, samen met hun families. Traditiegetrouw organiseert een familie dat altijd zelf. Maar deze meisjes komen uit gezinnen die in armoede leven door de omstandigheden van het zuiden. De ouders werken vaak niet omdat ze er psychisch niet goed aan toe zijn. Deze meisjes hebben het recht, net zoals ieder ander kind, op een onvergetelijk feest, en dat gaan we geven. Wil jij een oproep doen namens ons?
Shalom, Je Odelia.’

Beste mensen, ik denk dat ik hier weinig aan toe hoef te voegen. Help ons, nee, help de meisjes in Sderot.

Shalom en dank,
Harry Nihom

Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie

Follow

Delen

Geachte lezers,

Dank voor al uw reacties op mijn vorige Focus en uw bezorgdheid over mijn echtgenote.
Ik kan u mededelen dat mijn echtgenote weer thuis is. We wachten op uitslagen van onderzoeken en ondertussen zorgen we goed voor haar.
Het ziekenhuis in Netanya heeft haar goed behandeld en laten we het beste hopen.

Ik was afgelopen week even in Netanya en bezocht daar een winkel die enkel en alleen Judaïca verkoopt. Een fantastische, heerlijke winkel. Mocht u weer naar Israël komen, ga er langs: Smilanski 13, Netanya.

4 en 5 mei dit jaar waren rare dagen door de corona-virus. Ieder jaar gedenk ik mijn familieleden en denk ik ook aan de onderduikfamilie in Rheden die mijn broer en mij het leven heeft gered.
Tante Peet, de moeder van dit gezin, had nog twee zusters en alle drie de gezinnen hebben onderduikers in huis gehad. Drie gezinnen die begrepen wat hun taak in het leven was. Bijzondere, heel bijzondere mensen.
Een vriend, Leo van Gelderen die bij een van de zussen was ondergedoken, heb ik dit jaar gevraagd bloemen te leggen bij het huis waar mijn broer en ik drie jaar hebben ondergedoken. Als symbool voor mijn dankbaarheid.

Misschien komt het door mijn leeftijd, maar die tijd toen houdt me steeds meer bezig. En steeds weer verbaas ik me over al die organisaties die eigenlijk de Duitsers hielpen. Zoals de NS, het Rode Kruis, banken, verzekeringsmaatschappij en ga maar door.

Sinds 1948 hebben we een eigen land met een eigen leger en kan zoiets vreselijks nooit meer gebeuren. Het is daarom belangrijk dat iedere nieuwe immigrant goed opgevangen wordt, vooral de eerste periode. Hoe meer handen om het land te helpen hoe beter.

Voor de Nederlanders is er de Irgun Olei Holland (IOH). Toen mijn vrouw en ik meer dan dertig jaar geleden naar Israël verhuisden, werden we op Ben Goerion opgevangen door een van hun medewerkers. Ze hielp ons op het vliegveld met al het papierwerk en verder hebben we nooit meer iets van ze vernomen.
Dat is jammer. De IOH organiseert al jaar en dag bijeenkomsten, en ook wij gaan daar regelmatig naar toe. Maar heel veel belangrijker is om iedere nieuwe immigrant goed op te vangen en verder te begeleiden. Vele malen heb ik getracht met ze hierover te praten, maar dat is me nooit gelukt. Heel jammer, want het is een belangrijk onderwerp.

Ik sluit deze Focus af met u wederom dringend te vragen: vergeet onze slachtoffers van terreur niet. Zij hebben recht op een goed bestaan.

Shalom,
Harry Nihom

Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie

Follow

Delen

Beste mensen,

Vanuit een ongelofelijk heet Israël: shalom! Het land verkeert al een paar dagen in een hittegolf en de temperatuur varieert van 40 graden in het westen, noorden en centrum van het land tot wel 50 graden in het zuiden.
Oudere mensen wordt geadviseerd binnen te blijven en dat doe ik dan ook.

Israël heeft sinds zondag een nieuwe regering, er is wat tijd overheen gegaan voordat de samenstelling lukte, maar nu lijkt er een brede en goede regering. Met als bijzonderheid voor het eerst een minister van Ethiopische achtergrond. De 39-jarige Pnina Tamano-Shata is benoemd tot minister van immigratie. Een belangrijke post gezien de stromen Joden die nog steeds naar Israël emigreren.

Het andere, wat verdrietige nieuws is dat mijn vrouw, we zijn bijna 64 jaar getrouwd, in het ziekenhuis ligt sinds een paar dagen. Laten we bidden en hopen dat zij snel gezond en wel weer thuis komt. Ik was gisteren in het ziekenhuis en het raakte me met hoeveel zorg de verpleging daar bezig is. Ik ging met een gerust hart terug naar huis.

Rest mij verder u, zoals in iedere Focus, op het hart te drukken, ons financieel te steunen. Slachtoffers van terreur hebben er niet voor gekozen slachtoffer te zijn, het is hen overkomen. Slachtoffers van terreur is voor het leven, ook dat is geen keuze.

Het minste dat wij kunnen doen, is hen financieel te ondersteunen en hen te laten weten dat we ze niet vergeten. Ook niet in deze coronacrisis.

Daarom beste lezers, vergeet het doel van onze stichting niet!

Shalom en bij voorbaat dank,
Harry Nihom

Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie

Follow

Delen

Geachte lezer en belangstellende voor LeChaim,

Ik had me vorige week voorgenomen dat mijn Focus de laatste zou zijn. Ik heb echter zo veel reacties ontvangen, dat ik met mijn werk doorga.
Er is ook een tweede reden. Ik word beroerd van alle artikelen, gesprekken en waarschuwingen over het coronavirus.

Veel mensen zijn geïnfecteerd en ieder land heeft eigen maatregelen genomen.
Wanneer men, mijns inziens, aan het begin van de ziekte met een aantal vakbekwame figuren bij elkaar was gekomen en gewerkt had aan middelen om de ziekte te bestrijden en te voorkomen, zag het er vandaag wellicht anders uit. Ook en vooral economisch. Maar ook het sociale leven. De grote vraag is hoe ziet de wereld er morgen uit.
Het aantal doden is schrikbarend hoog. Desondanks worden de maatregelen versoepeld.

Israël
Op 29 november 1947 heeft de Algemene Vergadering van de V.N. beslist om een Joodse staat uit te roepen. Op 14 mei 1948 is de staat door de Israëlische vertegenwoordigers van alle politieke partijen uitgeroepen en erkend.

Ons leven is hier goed; niet altijd makkelijk, maar goed. Gezien het antisemitisme dat vandaag zo aanwezig is, kan ik alleen schrijven: Waar u ook leeft, er is maar één staat waar u als Jood veilig kunt leven en dat is hier in Israël.

Theodor Herzl
Theodor Herzl werd geboren in het Hongaarse gedeelte van de toenmalige dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije als zoon van Jacob Herzl en Jeanette Diamant, die in 1858 gehuwd waren. Zijn moeder kwam uit een textielfamilie en dweepte met de Duitse cultuur. Zijn vader was reeds een welgesteld zakenman die duidelijk wou laten weten een Hongaar te zijn. Zijn ouders waren niet orthodox, maar vierden wel de Joodse feesten. Herzl volgde een Joodse school.
Al jong bleek dat hij literair onderlegd was. In 1884 promoveerde hij er tot doctor.
Als student had hij enkele antisemitische ervaringen. Hij moest zelfs ontslag nemen bij zijn studentenclub na een anti-Joodse manifestatie.

Na zijn studie begon Herzl een journalistieke loopbaan bij de Oostenrijkse krant Neue Freie Presse. Voor dit blad werkte hij eerst in Wenen en later in Parijs. In beide steden kwam hij onder de indruk van het felle antisemitisme dat er heerste. Vooral de rechtszaak van Dreyfus in Frankrijk waarvan hij verslag uitbracht, maakte diepe indruk op hem. Assimilatie van de Joden in Europa kwam hem daardoor voor als een illusie, de enige oplossing was volgens hem de oprichting van een eigen Joodse staat. Hij schreef: “Het beloofde land ligt daar waarheen wij het dragen. De Joden die het willen, zullen hun staat hebben, en zij zullen die ook verdienen.” Hiertoe publiceerde hij in 1896 het boek Der Judenstaat (= De Jodenstaat), waarin hij de aanzet gaf tot het georganiseerde zionisme. Hij argumenteerde dat het probleem dat Joden ondervonden een nationaal en geen individueel probleem was. Zijn invloed was groot, helaas stierf hij veel te jong op in juli1944, op vierenveertigjarige leeftijd.

4 en 5 mei
4 e n 5 Mei zijn bijzondere dagen. Ook in Israel. Op de 4e mei gedenken wij allen die vermoord zijn en op de 5e mei dat we bevrijd zijn. Ook deze dagen werden helaas door het coronavirus beïnvloed.

Israël
Bibi verklaart op 5 mei dat Israël de virus min of meer onder de knie heeft. Inmiddels is zijn regering eindelijk rond, want hij heeft Benny Gantz als bondgenoot, zodat er geen vierde verkiezingen uitgeschreven behoeven te worden.
Bibi is een uitstekende politieke leider en zorgt ervoor dat Israël veilig is om te wonen.
Verder nieuws heeft geen zin om in deze nieuwsbrief te vermelden. Het verandert van minuut tot minuut.

Nederland
Als het coronavirus nog meer onder controle is, en er weer gevlogen kan worden, heb ik plannen om naar Nederland te komen. Voor bijeenkomsten en om bestuurders te zoeken.

Voor nu verzoek ik u vriendelijk, maar wel heel dringend, een financiële bijdrage te storten, opdat we ons werk kunnen voortzetten. Laten we niet vergeten dat wij allen in vrijheid leven en daarom een verantwoordelijk hebben naar de slachtoffers van terreur, die niet gekozen hebben voor hun situatie.

Ik wens u allen gezondheid en … alvast een goede reis naar het mooiste land ter wereld!

Shalom, Harry

Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie

Follow

Delen

Beste lezer en belangrijke steun voor onze stichting,

Hierbij ontvangt u alweer de 726^ste Focus. Ik maak al zo ongeveer 15 jaar deze nieuwsbrief die altijd zorgt voor donaties en reacties.

Ooit begon mijn werk via Maccabi om in Israël de bevolking te ondersteunen naar aanleiding van de gevolgen van de Jom Kippoer oorlog.
Daarna startte ik met stichting Beth Halochem, een organisatie voor invalide soldaten.
En tenslotte was het mijn initiatief om stichting Lechaim op te richten, die slachtoffers van terreur ondersteunt.

We blijven kampen met te weinig bestuurders. En zodra de coronacrisis voorbij is en er weer gevlogen wordt, ben ik van plan naar Nederland te komen om daar wat aan te doen.

Ondertussen kunt u zich uiteraard altijd aanmelden om ons te helpen. Gezien de reacties wekelijks naar aanleiding van mijn nieuwsbrief bent u betrokken bij ons werk. Heeft u interesse om een spreekbeurt te organiseren, ook al kunnen we nog geen datum vastleggen, neem dan toch contact me op.

Corona
Iedere minuut van de dag is de situatie anders. Ik vraag me dagelijks af of de regeringsleiders bij het nemen van hun beslissingen wel gedacht hebben aan de economische resultaten. Wereldwijd ligt de economie grotendeels stil. Het toerisme, bedrijfsleven, sportevenementen, het is allemaal dicht of uitgesteld.

Israëlische regering
Er is eindelijk, na twee verkiezingen, een nieuwe regering. Gelukkig maar, want er is meer dan genoeg te doen.

4 mei
Morgen is het 4 mei. Een dag van herdenken, herinneren en nooit vergeten. Dankbaar ben ik dat ik dat die vreselijke jaren heb overleefd, samen met mijn moeder en broer. Juist vandaag denk ik extra aan al die familieleden en vrienden die het niet hebben overleefd. We mogen hen nooit vergeten.

Ik wens u een goede week toe, vergeet onze stichting niet. U kent ons doel: steun geven aan slachtoffers van terreur. Maar dat kunnen we alleen met uw steun.

Tot horens, tot ziens of tot schrijvens
Harry Nihom

Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie

Follow

Delen

Beste mensen,

De coronacrisis houdt ons allemaal bezig. Vooral de uiteindelijke gevolgen voor de economie, het sociale leven, de sportevenementen en ga maar door, zullen indringend anders zijn.

Gisteren vierde Nederland de verjaardag van onze koning Willem Alexander. Op een andere manier dan we gewend zijn. Op de verschillende beelden die ik zag van gesprekken die het koninklijk gezin via de computer met een veelheid van mensen uit de bevolking voerde, was duidelijk te zien hoe populair ze zijn. Indrukwekkend was het spelen van het Wilhelmus om 10 uur.
Het deed mij denken aan het verleden en aan April 1940.

Mijn moeder kwam oorspronkelijk uit Schmallenberg in Duitsland. Ook twee van haar drie zussen waren met jongemannen uit Winterswijk getrouwd. De drie zwagers reisden in familieverband vele keren op en neer naar Schmallenberg. Dat was niets bijzonders en voor de grenspolitie geen aanleiding om argwaan te hebben. Ook omdat mijn vader vloeiend Duits sprak. Vóór 1933 had hij zowel met de grenspolitie als met de douane een goede relatie en die relatie bleef, ook na de machtsovername in de jaren dertig in Duitsland. Hij had hun vertrouwen. In die periode raakte vader betrokken bij spionageactiviteiten voor de Britse inlichtingendienst. Er was destijds in Nederland een spionagenetwerk actief dat moet hebben doorgehad wat zich afspeelde in die grensstrook. Waarschijnlijk werd vader daarom begin oktober 1939 gearresteerd en verhoord op het politiebureau in Winterswijk

Na zijn vrijlating verhuisde hij naar Den Haag, “achter de waterlinie”, daar was het veilig. En ook daar behield hij uiteraard zijn informatiebronnen. Via hen moet hij op de hoogte zijn gebracht van de dreigende situatie, want in april 1940 liet hij moeder, mijn broer en mij met grote spoed overkomen uit Winterswijk naar het huis dat hij huurde in Scheveningen, aan de Maastrichtsestraat 102.’

Op 10 mei 1940 brak in Nederland de oorlog uit. Vier dagen later was het land bezet. Die dag reed ik met vader op de Oude Scheveningseweg. Overal zagen we Nederlandse soldaten aan de kant van de weg zitten. Een ongewoon beeld. Vader stopte en vroeg een van de soldaten wat er aan de hand was. Nederland had de wapens neergelegd. Van dat bericht was vader duidelijk aangeslagen.

Hij wist voldoende: “Nederland heeft gecapituleerd. Mijn leven en dat van mijn gezin is in gevaar.” Hij moet ten einde raad geweest zijn. Eenzaam ook. Zijn Engelse opdrachtgever kon hem op dat moment niet helpen en wat hij van de Nederlandse overheid mocht verwachten, was in oktober 1939 al duidelijk geworden tijdens zijn arrestatie in Winterswijk.

In stilte reden we terug naar huis. We luisterden naar de radio. Het Wilhelmus werd tweemaal gespeeld. Die middag gebeurde er iets raars. Hoewel het een zomerse dag was, sloten mijn ouders de ramen en maakten de kolenhaard aan. Niet voor de warmte, zo bleek. Die middag verbrandden mijn ouders dozen vol documenten die blijkbaar niet in Duitse handen mochten vallen.

In de nacht van 14 op 15 mei moet vader in de haven naar een boot gezocht hebben om ons, en hem, naar Engeland te brengen. Helaas lukte dat niet. En op 15 mei, hij moet in doodsangst geweest zijn, maakte hij een eind aan zijn leven. Hij was toen negenendertig.

Mijn moeder, mijn broer en ik overleefden de oorlog. Ik zette me in om invalide soldaten en slachtoffers van terreur te helpen, het laatste doe ik nog steeds.

Het Wilhelmus deed me ook aan een andere gebeurtenis denken. Lang geleden was er een groep invalide Israëlische soldaten in Nederland voor een vakantie. Ze werden, ik was daarbij, ontvangen op Soestdijk, waar de toenmalige koningin Juliana hen toesprak en van iedere soldaat wilde weten hoe het kwam dat hij invalide was geraakt. We zongen samen het Wilhelmus en het Hatikva, het Israëlische volkslied, het was een indrukwekkende bijeenkomst.

Ik wens u allen nog vele jaren, blijf gezond en doe voorzichtig en vergeet onze stichting niet. De slachtoffers van terreur hebben juist nu onze hulp hard nodig.

Shalom, Harry Nihom

Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie

Follow

Delen

Beste lezers,

Het was gisteren wel een bijzondere dag.
Onze dochter Malka had voor haar jarige moeder iets bijzonders georganiseerd.
Vanwege het coronavirus mogen we, net zoals iedereen, de deur niet uit. Dus kwam de muziek bij ons thuis. Als verrassing kwam de Israëlische fluitist Arik voor haar spelen.
Kijk hier de video: https://www.youtube.com/watch?v=5OEcVXWh3As

Hij nam ooit deel aan het legerorkest dan optrad in Nederland voor de stichting Beth Halochem. Ik heb het dan over ongeveer vijfendertig jaar geleden. Het orkest speelde in zeven verschillende plaatsen in Nederland onder leiding van de bekende dirigent Graziani. Het was een gigantische operatie qua beveiliging, overnachting en vervoer.
Het was de basis voor de latere stichtingen Chai en LeChaim.

Ik blijf het moeilijk vinden dat we niet voldoende bestuurders en/of actievelingen kunnen vinden. Vergeet niet dat onze stichting werkt voor diegenen die zich inzetten voor het bestaan van Israël en het Joodse volk.

Dagelijks ontvang ik vele honderden e-mails en lees ik het nieuws door om u op te hoogte te houden. Het was mijn plan om naar Nederland te komen en spreekbeurten te houden, samen met fluitist Arik. Maar door het corona virus is het niet toegestaan bijeenkomsten te houden en te vliegen.

Na vele jaren actief te zijn geweest, is het nu tijd voor een nieuw bestuur. Dus houd ik me nu bezig om nieuwe mensen te vinden. Help me daarmee.

En uiteraard ga ik door met het binnenhalen van donaties voor de slachtoffers van terreur.
Laat wat van u horen,

U allen een prettige week gewenst en bij voorbaat dank voor uw donatie
Harry Nihom

Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie

Follow

Delen