Israel is gesticht op basis van:

1. Besluiten van de Volkerenbond in 1922 en de Verenigde Naties in 1947.
2. Waarbij voor de Arabieren Jordanie als Arabische staat werd gevormd, zijnde 78% van het grondgebied van het mandaatgebied Palestina.
3. Gebaseerd op de erkenning dat het Joodse volk, net als andere volken, recht heeft op zelfbeschikking in gebieden waar zij de meerderheid vormt.
4. Erkenning dat het Joodse volk er 3000 jaar onafgebroken heeft gewoond.

De punten 1 en 4 zijn vrij uniek. Dat kunnen weinig landen Israel nazeggen.

Zo gezien hebben bijvoorbeeld Suriname en Australie minder bestaansrecht.

Stichting Israel niet door Holocaust

Palestijnen roepen geregeld dat zij ook slachtoffer zijn van de holocaust, omdat uit schuldgevoel daarover de Europeanen ingestemd zouden hebben met het stichten van de staat Israel. Dit is een typisch sprookje uit de Palestijnse propagandakoker, mikkend op gebrek aan historische kennis. Zoals hierboven al gememoreerd, werd reeds in 1922 Palestina door de Volkenbond aan een toekomstige Joodse staat toegewezen (zie ook: Geschiedenis van Israel ).

Die Joodse staat was dus al lang in de maak en was er ook zonder Tweede Wereldoorlog wel gekomen. Israel zou er nu juist veel sterker voorstaan als er geen zes miljoen Joden waren vermoord.

Bijzonder sterke Joodse claim op het land

De Joodse claim is buitengewoon sterk:

1. Sinds ruim drieduizend jaar wonen er leden van het Joodse volk. Dit is uniek, geen ander volk kan dat zeggen.
2. Gebaseerd op het zelfbeschikkingsrecht. Joden zijn een volk met een unieke taal, cultuur, godsdienst en geschiedenis. Het is daarbij  geworteld in de regio; ruim de helft van de Israeli’s stamt af van Joden uit Arabische landen.
3. Internationaal gelegitimeerd door een besluit van de internationale gemeenschap, tot twee maal toe (zie hieronder: in 1922 en 1947). Dit is uniek.
4. In ontwikkeling genomen. Tijdens de Arabische overheersing was het land volkomen vervallen tot enerzijds moeras, en anderzijds dor. De Joden hebben de moerassen droog gelegd, bossen aangeplant en akkers ontwikkeld.
5. De Arabische tijd daarentegen heeft nauwelijks blijvende sporen nagelaten. Zo zijn de plaatsnamen van Joodse, Griekse of Romeinse oorsprong en is van een eigen Arabische cultuur of weerslag in bijvoorbeeld de architectuur geen sprake.
6. Voortgekomen uit de koloniale tijd, in defensieve oorlog tot stand gekomen. Het eerste geldt voor veel landen, het tweede niet, veel andere landen zijn via offensieve oorlogen tot stand gekomen.
7. Vrije toegang voor andere religies tot hun heilige plaatsen. Dit was tijdens Moslim-dominantie niet altijd mogelijk.
8. Zelf aangekocht. De Joden hebben vrijwel al het particulier grondbezit gekocht.

Arabische claim zwak

De historische claim van de Arabieren is niet zo sterk. Er woonden eerst nauwelijks mensen in het gebied dat na 1917 Palestina zou gaan heten.

Mark Twain schreef over zijn bezoek in 1867: “Er is hier een desolaatheid dat door geen voorstellingsvermogen leven of actie ingeblazen kan worden. We bereikten Tabor veilig, we zagen geen mens tijdens de hele reis.”

En de Britse consul schreef in 1857: “Het land heeft vrijwel geen inwoners, de grootste behoefte is aan bevolking.” Volgens de Turkse volkstelling van 1882 woonden er toen 141.000 moslims.

De Joodse immigratie heeft – door de daardoor ontstane opbloei van het land – een heel grote Arabische immigratie uitgelokt.

Lees uitgebreider hierover in: geschiedenis van Israel.

Het past in de hele mythe van een Palestijns volk. Er is slechts één Arabisch volk, met één taal, met één cultuur en in overgrote mate één godsdienst. De 22 al bestaande Arabische landen zoals Libanon, Syrie, Jordanië, Irak, enz. zijn scheppingen van de koloniale machten.

Zionisme: het recht op zelfbeschikking van het Joodse volk

Overal ter wereld geldt het recht op zelfbeschikking. Dat inhoudt dat een volk recht heeft op een eigen staat, in het gebied waar ze een meerderheid vormt. Dat vindt men logisch, zelfs als het gaat om bijvoorbeeld Suriname of Australie, waar bij de hele bevolking van elders komt. Ook vindt iedereen het logisch als het gaat om bijvoorbeeld Eritreeers, Kosovaren, Saharanen en Tibetanen. Dus is er logischerwijs ook een Joodse staat.

Het Arabische volk heeft al 22 Arabische landen. De verhouding in grond van Arabisch landen versus het Joodse land in de wereld is slechts 640 : 1.

Er zijn 18 officieel christelijke staten. De vlaggen van Engeland, Finland, Griekenland, Zweden en Zwitserland bevatten een kruis. De koningen van Engeland, Denemarken en Noorwegen zijn hoofd van de nationale kerk.

Er zijn 26 officieel islamitische staten (vaak met geen burgerrechten voor minderheden als Koerden en christenen).

Ook de Palestijnse gebieden hebben al een grondwet waarin staat dat de islam de officiele religie is en dat de islamitische sharia de basis voor het rechtssysteem vormt.

En Abbas heeft reeds verklaard dat in een toekomstige Palestijnse staat geen Joden zullen mogen wonen.

Bron: likud.nl