Israel, 21 januari 2015

70 jaar sinds de bevrijding van Auschwitz
Toespraak van Ambassadeur Ron Prosor bij de VN:

Vandaag herdenken we de bevrijding van Auschwitz 70 jaar geleden. Primo Levi, een Italiaanse Jood die Auschwitz overleefde, schreef: “Ik ben voortdurend verbaasd door de onmenselijkheid van de mens.”

De Holocaust was een tijdperk van gruweldaad en straffeloosheid. In de jaren die volgden geloofden mensen dat we beschaafder en gevoeliger zouden worden, en dat wreedheden ons niet meer zouden overkomen. Nou, toen was er Cambodja, Rwanda, Darfur, en Bosnië.

De geschiedenis heeft ons geleerd dat er altijd wel een aantal mensen zijn die geloven dat sommige levens minder waard zijn dan van anderen vanwege hun nationaliteit, of op grond van hun etnische afkomst. Ze begrijpen niet dat, hoewel we geen broeders en zusters zijn in het geloof, we wel broeders en zusters zijn in het lot – en met elkaar verbonden door een gemeenschappelijke menselijkheid.

De Holocaust begon niet met getto’s en concentratiekampen. Het begon met onmenselijke handelingen tegen Joden. De nazi’s ontnamen de Joden hun eigendommen, hun waardigheid en uiteindelijk hun leven. We zien dezelfde onverschillige houding ten aanzien van het Joodse leven vandaag.

De terrorist die vier Joden vermoordde in een Parijse supermarkt twee weken geleden, zag Yoav Hattab niet als iemands broer, of Yoav Cohen als iemands vriend, of Philippe Braham als echtgenoot van iemand, of Francois-Michel Saada als iemands vader. Hij zag hen als minder dan menselijk en doodde hen in koelen bloede.

Zeventig jaar na de Holocaust leven de Europese Joden opnieuw in angst. Ze worden aangevallen op straat voor het dragen van een keppeltje, hun bedrijven worden vernield en brandbommen worden op synagogen gegooid. Europa wordt geconfronteerd met een epidemie van antisemitisme.

Afgelopen zomer was er een uitbraak van gewelddadige protesten na het conflict tussen Israël en Gaza. In Frankrijk werden Joodse gelovigen in een synagoge omringd door een woedende menigte die protesteerden tegen het beleid van de Israëlische regering.

Laat ik duidelijk zijn – de demonstranten kiezen niet de Israëlische ambassade of een regeringskantoor om te protesteren, maar richten hun aanvallen op Joden in een huis van aanbidding. Dit was niet een uiting van legitieme kritiek of van vrijheid van meningsuiting – dit is de nieuwste incarnatie van ’s werelds oudste haat.

Hier in de Verenigde Naties, in dit instituut, wordt Israel regelmatig uitgekozen om te worden aangevallen. Deze aanvallen kunnen worden gemaskeerd als kritiek op het Israëlische beleid, maar heel vaak onthullen ze een vooroordeel dat diep in deze instelling geworteld is.
Denk aan het volgende: er zijn 20 keer meer resoluties over mensenrechten tegen Israël aangenomen, dan tegen andere landen in de wereld. Dit is noch logisch, noch moreel. Staatshoofden en ambassadeurs vergelijken Israël met Hitler en de nazi’s. Dit is geen legitieme kritiek.

Toen u hier vanmorgen door de poorten kwam, zag u de vlaggen van alle 193 lidstaten. Er zijn 25 vlaggen met een kruis op de vlag, 15 met een halve maan en slechts één, één met een Joodse Ster van David.

Voor sommige mensen en enkele landen is één Joodse staat er een te veel. Zij zouden graag de dag zien dat Joden opnieuw worden verspreid, thuisloos, vervolgd en weerloos.

Mensen spreken over het recht van Israël op zelfverdediging, maar als Joodse levens worden bedreigd, en Israël handelt om hen te verdedigen, worden we grotelijks afgekeurd. We zijn lang genoeg de kanarie van de mensheid geweest in deze kolenmijn. Nu niet meer!

Vandaag hebben we een sterke staat Israël, die dag en nacht de wacht houdt. Abba Eban, voormalig minister van Buitenlandse Zaken van Israël zag de afwijking en zei: “Het is beter om niet aardig gevonden te worden dan meelijwekkend te zijn.” Hij had gelijk.

Israël is de enige echte democratie in het Midden-Oosten. Het is het enige land in de regio met een vrije pers, met vrije verkiezingen en vrijheid van meningsuiting. En het is de enige natie die de rechten van vrouwen en minderheden verdedigt. We zullen altijd deze waarden handhaven. Altijd. En als men in dit proces een hekel aan ons heeft, het zij zo.

Het alternatief – ons beklagen – is niet langer een optie. Israël zal nooit zijn recht afstaan om de Joodse staat en het Joodse volk te verdedigen.

Een Joods spreekwoord leert, uit het Hebreeuws:
מָוֶת וְחַיִּים, בְּיַד-לָשׁוֹן
“De instrumenten van zowel dood en leven zijn in de macht van de tong.”

Ik kijk rond in de wereld en zie politieke leiders beweren dat er een “heilige plicht” is om de ongelovigen af te slachten. Ik zie religieuze leiders verklaren dat homoseksuelen minder zijn dan menselijk. En ik zie leerkrachten jonge kinderen aanmoedigen om op te groeien om martelaren te worden.

In klaslokalen en gebedshuizen over de hele wereld worden kinderen onderwezen in geweld in plaats van in tolerantie, en in martelaarschap in plaats van wederzijds begrip.

Te lang, te veel, zijn we te stil geweest. Bang voor de noodzaak politiek correct te zijn, zijn de naties tegengehouden om eerlijk, duidelijk en luid sprekend te zijn.

Sommige mensen beweren voor liberale waarden te staan, maar vanuit hun ivoren torens zien ze niet dat extremisten de mensenrechten misbruiken. Ze gebruiken de vrije meningsuiting om de vrije meningsuiting te misbruiken. En ze gebruiken de media om de journalisten te misbruiken.

Als u in het vervolg massale wreedheden wilt voorkomen, dan kunnen er geen onduidelijkheden of dubbelzinnigheden zijn – zeg het zoals het is. Radicale islamisten zijn de grootste bedreiging voor de wereldvrede en de veiligheid.

Ik ben hier om u te vertellen dat we een verantwoordelijkheid hebben. We hebben een verantwoordelijkheid om te vechten voor de waarden waar we allemaal in geloven. Extremisten hebben de mensenrechten en de menselijke waardigheid laten vallen, en wij doen niet genoeg om ze te stoppen.

Het gevaar van onverschilligheid en de gevolgen van niet-handelen zijn gewoon te hoog. We moeten bij elkaar staan en verkondigen dat er nul, nul, tolerantie voor vooroordelen kunnen zijn. Er kan nul-tolerantie zijn voor het onderwijzen van kinderen om te haten . En er moet nul-tolerantie zijn voor extremisme.

Meneer de voorzitter,

De Verenigde Naties zijn ontstaan uit de as van de Holocaust, om op te komen voor de mensheid. Het is een verantwoordelijkheid die ieder van ons elke dag draagt. De Holocaust heeft ons geleerd dat herinnering zonder vastberadenheid zinloos is. En het liet ons zien dat het bewustzijn moet worden afgestemd op actie.

Wij hebben een plicht om te handelen. Handelen! Wij moeten alert zijn en de waarschuwingsborden herkennen. Wij moeten allen die gemotiveerd zijn door vooroordelen veroordelen. En wij moeten de volgende generatie tolerantie en begrip onderwijzen.

Samen moeten wij met moed en vastberadenheid onze vrijheid verdedigen, onze waarden beschermen en de krachten weerstaan die ze zouden willen wegnemen. Alleen dan kunnen we de woorden “nooit meer” uitspreken en weten dat deze woorden betekenis hebben.

Heel erg bedankt.

Vertaling: Harry Nihom
Bron: http://mfa.gov.il… (+ video)

---

Stichting LeChaim
Rabobank Voorne-Putten Rozenburg
Rabo 11.77.23.800
Bank Identificatie Code (BIC): RABONL2U
IBANNUMMER: NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie
* Stichting Lechaim heeft de ANBI status

Website: www.stichtinglechaim.nl | Facebook: www.facebook.com/slechaim | Flyer

---